Gülüş

Al ekmeği benden

istersen havayı da;

ama gülüşünden mahrum etme beni.

Koyma gülsüz

ve çiçeksiz beni,

sevinciyle coşarak

parıldayan sudan

ve senden yayılan

gümüşün kıvılcımlarından.

Bu çetin ve uzun kavgamdan

yorgun gözlerle dönerim

ve görürüm ayaklar altında

bu değişmeyen toprağı;

ama o sevecen gülüşün

yükselir gökyüzüne peşimden

ve ardına dek açar

yaşamın tüm kapılarını benim için.

Sevdalım, zifiri karanlıkta bile

gülümse bana

ve ansızın saçılıyorsa

kanım sokak taşlarına,

gülüver

çünkü gülüşün eştir

yalın bir kılıca.

...

Pablo Neruda 

Çeviri: Fahri Özdemir