Kibir Destanı

 

Dağı ovayı doldurmuş bir feryat,

Kimine cennet düşmüş kimine arasat

 Tevazu kibr’in üstüne bir at sürmüş,

Kibir bir bakmış bir atı bin at görmüş.

Âsî kibir, hiç bırakmamış işi,

Dağ başını tutmuş geçirmiş kışı.

Tevazu, bir ırmak olup akmış,

Belli ki derdi denize varmakmış.

Ne kadar güçlü aksada pınar,

Varamaz denize, toprağa sızar.

Su suyla kavuşur,

Başka sularla buluşup denize ulaşır.

Denize kadar ırmak idi adın,

Gerisini bırak denize vardın.

İnci hayal değil ki, deniz olana,

Ya altın,

Neden hayal olsun ona.

Her bir dalgada bir cevher bulasın,

İnci, mercan, yakutlar bulasın..

Budur sermaye bu bahre dalana

Arı dirlik gerek cevher bulana

Yendi tevazu yüz bin çevik eri,

Zapt etti bütün deniz ve kaleleri..

Ne demişler, tevazu edeni define bekler,

Yüce yer gözeten de derdine dert ekler

Tevazuyla gelsen meydan senindir,

Cevher senden çıkar maden senindir....

Yunus Emre 

***Sabah, öğlen, akşam üzere her öğün en az 2 defa olmak şartıyla dinleyelim... Ne kaybettiğimizi bilmek adına...