O adam

  

     Çok sevdiğim adama kalbimi verdiğimde;

Alaca bir at koşar içimde 

Zamansız, mekânsız, nefese doğru.

 

    O adam kalbimi paramparça ettiğinde;

At vuruldu, içim paramparça Rüveyda...

***Bazen hayatımıza giren insanlar bir şiir gibi oluyor; başlangıcı mükemmel, bitişi canınızı çok acıtabiliyor... Anladım ki mesele şiir ya da şair olmak değilmiş, mesele sonsuz olabilmekmiş... mesele sevdiğinden sonsuza kadar vazgeçmemek, vazgeçememekmiş...