Beyaz Kağıt

Ne idiysen onu yansıtan

amansız bir ayna şu beyaz kağıt.

Senin sesinle konuşur beyaz kağıt

senin gerçek sesinle

beğendiğinle değil;

senin eserindir, boşuna harcadığın

bu hayat.

Yeniden ele geçirebilirsin belki

seni başladığın yere

fırlatan bu kayıtsız nesneye

tutunabilirsen eğer.

Bunca yer gezdin; aylar , güneşler gördün

ölülere, dirilere dokundun

inlemesini bir kadının

kinini büyümemiş bir çocuğun –

ama bir hiç olacak bütün bu duydukların

sen bu boşluğa güvenmedikçe.

Yitirdiğini sandığın şeyleri bulacaksın

belki orada:

gençliğin filizlenişini, yaşlılığın çöküşünü.

Hayatın sen ne verdiysen odur

bu boşluk sen ne verdiysen odur

bu beyaz kağıt.

Yorgo Seferis

***Yunanlı şair Seferis İzmir Urla’da doğmuş ve Birinci Dünya Savaşı’nın çıkmasıyla ailesiyle Atina’ya yerleşmiş ama bu küçük şirin sahil kasabasını hiç unutmamıştır. Yorgo Seferis, Yunan Edebiyatı’nda simgeciliğin öncüsü olmuştur. Şiirlerinin çocukluk anıları altında gelişen imgelerden kaynaklandığına inanan şair, bilinçaltının Urla’nın ara sokaklarında şekillendiği gerçeğini saklamaz.

Lirizm yüklü şiirlerinde Yunan halkının trajik durumlarını anlatır. Seferis, 1963 yılında Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazanır.