Er Meydanı...

Şu yeryüzü er meydanı

Gönül sevmez her meydanı

Yüreksize yorgan döşek,

Koç yiğite ver meydanı.

Başbuğlar tuğ kaldıranda,

Atlar dizgin dolduranda,

Malazgirt'te, Çaldıran'da

Sakarya'da gör meydanı.

Kaytan bıyık bura bura

Gakkoş, Dadaş sıra sıra

Elaziz'de Çay'da Çıra,

Erzurum'da bar meydanı.

Ey içi boş, dışı süslü!

Eli kirli, yüzü paslı!

Yetişsin Asım'ın nesli

Etsin sana dar meydanı!

Geldiği gün kutlu çağrı

Bas, titresin yerin bağrı.

Doğu'dan batıya doğru

Bir yay gibi ger meydanı.

Ben Türk'üm! De, dur sözünde,

Yürü Bozkurt'un izinde

Kalmasın şu yer yüzünde

Şerirlere şer meydanı.

Tanrı Kut Mete Çağı'ndan,

Son Peygamber kucağından,

Hacı Bektaş ocağından,

Açık bize sır meydanı.

Hayaller kalınca güdük

Açıldı surlarda gedik...

Mehter sustu, öttü düdük,

Rezil oldu er meydanı!

Yer yüzünde kalsan da tek

Eğme boyun, öpme etek!

Çin seddinden, Nemçe'ye dek

Yeni baştan sar meydanı.

Bak neler var dünlerinde

Acı, tatlı günlerinde...

Dumlupınar önlerinde

Mehmetçik'ten sor meydanı.

Sancaklar kalmasın aysız,

Boz Oklar Üç Oklar yaysız

Soyunu bilmeyen soysuz

Düşmanına kor meydanı.

Ayrılık can paresidir,

Sıla, gurbet çaresidir,

Ahi Evran töresidir.

Yarenlerle yar meydanı.

Dön ardına bir bak hele

Hatırına neler gele...

Dar boğazda Çanakkale,

Tarihin en zor meydanı!

Git danış büyük ceddine,

Sor doğuda Çin seddine,

Girmek kimlerin haddine

Sen açmazsan bir meydanı!

Çabuk söner şişirdiğin

Soya çeker devşirdiğin...

Kırk Bismillahla girdiğin

Meydan, şimdi kir meydanı.

İtibar olmazsa ere

Düşmana kim göğüs gere?

Kör döğüşü olan yere

Derler elbet kör meydanı!

Uyanınca Türk'ün özü,

Gerçekleşir Tanrı sözü...

Olur bir gun şu yer yüzü,

İnsanlığın hür meydanı!

             Niyazi Yıldırım GENÇOSMANOĞLU

**Muazzam bir ses... ESAT KABAKLI... Çok severim.

*Şiir çok iyi, söyleyen de çok iyi olunca ortaya mükemmel bir şey çıkmış!